شعرازمريم حيدرزاده

‹مريم حيدرزاده›

مث اون موج صبوري که وفاداره به دريا

تومهي مثل حقيقت مهربوني مث رويا

چه قدرتازه وپاکي مث ياساي توباغچه

مث اون ديوان حافظ که نشسته لب طاقچه

تومث اون گل سرخي که گذاشتم لاي دفتر

مث اون حرفي که ناگفته ميمونه دم آخر

تومث بارون عشقي روي تنهايي شاعر

توهمون آبي که رسمه بريزن پشت مسافر

مث برق دوتاچشمي توي يك قاب شكسته

مث پروازواسه قلبي که يكي بالاشوبسته

مث اون مهمون خوبي که ميآدآخرهفته

مث اون حرفي که ازياددل وپنجره رفته

مث پاييزي وليكن پري ازگلهاي پونه

مث اون قولي که دادي گفتي يادش نمي مونه

تومث چشمه آبي واسه تشنه توبيابون

تومث يه آشناتوغربت واسه يه عاشق مجنون

تومث يه سرپناهي واسه عابرغريبه

مث چشماي قشنگي که توحسرت يه سيبه

چشمه ي چشماي نازت مث اشك من زلاله

مث زندگي روابرا بودنت بامن محاله

يك روزي بياتوخوابم بشوشكل يك ستاره

توي خواب دختري که هيچ کس وجزتونداره

تويه عمرميدرخشي تويه قاب عكس خالي

امامن چشمام رودوختم به گلاي سرخ قالي

تومث بادبادك من که يه روزرفت پيش ابرا

بيخبررفتي وخواستي بمونم تنهاي تنها

تومث دفترمشقم پرخطاي عجيبي

مث شاگرداي اول کمي مغرور و نجيبي

دل تويه آسمونه دلتنگ من زميني

ميدونم عوض نميشي توخودت گفتي هميني

تومث اون کسي هست يکه ميره واسه هميشه

التماسش ميکني که بمون اون ميگه نميشه

مث يه تولدي تومث تقديرمث قسمت

مث الماسي که هيچکس واسه اون نذاشته قيمت

مث نذربچه هاي يمث التماس گلدون

مث ابتداي راهي مث آينه مث شمعدون

مث قصه هاي زيباپري ازخواباي رنگي

حيفه که پيشم نمونن چشاي به اين قشنگي

پر نازي مث ليلي پر شعري مث نيما

ديدن تورنگ مهره رفتن تورنگ يلدا

بيامثل اونکسي شوکه يهشب قصدسفرکرد

ديديارش داره ميميره موندش وصرف نظرکرد

                    «مریم حیدر زاده»